Een Roparun team bestaat niet louter uit 8 lopers. Er komt wel wat meer bij kijken om de 570km tussen Parijs en Rotterdam te overbruggen. Zo hebben ook wij een heus dreamteam bij elkaar gezocht: naast lopers hebben we ook andere profielen gezocht: fietsers, chauffeurs, masseurs, culinaire chefs, … .
Allemaal hebben we 1 ding gemeenschappelijk: we hebben een sportieve band die we graag op dinsdagavond tonen op de atletiekpiste in Kalmthout.
Maar het is niet omdat wij elkaar al door en door kennen, dat we dat niet graag met anderen delen...
Nummer zes in deze reeks is Eric Costermans.

​

Eric, we hebben nu een naam, maar wat kan je nog meer over jezelf vertellen?
Eric. sinds kort ben ik een (frisse) vijftiger. In het dagelijks leven werk ik bij de Federale Verzekering te Antwerpen. Zelf ben ik ook al meer dan 20 jaar lang een trouwe dinsdagavond ACK loper.

 

Dus de meeste teamleden hebben geen geheimen meer voor jou?
Eric: de meeste teamleden ken ik inderdaad al jaren.

 

En is er een anekdote die je over één van hen kwijt wil (desnoods anoniem)?
Eric: In Schotland was er een loopster die eens graag als eerste wilde finishen. Zij vertrok pijlsnel om een grote voorsprong op de rest uit te bouwen. Aangekomen na een 30 tal kilometer in Kinlochleven was er van haar nog geen spoor. Na ruim een uur wachten op haar, kwam ze dankzij haar goede oriëntatie toch in zicht en behaalde ze een mooie vijfde plaats in onze groep van negen. Gelukkig is deze taak de komende Roparun haar niet toebedeeld.

 

Het is voorlopig nog een “ver van mijn bed show”, maar ben jij als vijftiger nog bezig met het breken van records en tijden?
Eric: als loper hou ik van een sportieve uitdaging af en toe, maar het competitieve is voor mij van minder belang. Het liefst loop ik nog in onze prachtige Kalmthoutse Heide op zondagmorgen. Uiteraard graag in een zo talrijk mogelijkgezelschap. De voorbije jaren heb ik reeds meer dan 20 marathons, een 10 tal trails, diverse stratenlopen en niet te vergeten de West High Land Way kunnen uitlopen.

 

Dus de roparun sluit mooi aan in dit rijtje?
Eric: inderdaad: de Roparun is iets volledig nieuw voor mij en een mooie uitdaging voor 2020.

 

En staan er nog andere uitdagingen op het programma dit jaar?
Eric: In april de Connemarathon in Ierland. Een sportieve uitdaging gecombineerd met een mooie natuur en achteraf uiteraard een Guinness om de vermoeidheid door te spoelen.

​

We zouden het bijna vergeten, maar wat is jouw functie binnen het team ?
Eric : dat is op dit moment nog niet helemaal duidelijk. Hierover zullen we nog eens een vergadering moeten plannen. Het zal ofwel fietser, ofwel chauffeur of navigator zijn. Ik stel me flexibel op. Masseur of kok zeker niet. Dat is niet aan mij besteed.

​

Maar het moest en zou wel dit team worden?
Eric : natuurlijk : het is een ontdekkingstocht die ik niet wil missen: voor onze ploeg is het immers de eerste keer dat we deelnemen. Er zijn heel wat andere teams die aan dit event jaarlijks deelnemen. We zullen dus nog moeten uitzoeken hoe we dit als team praktisch allemaal geregeld krijgen. Ons team is bovendien geen bedrijfsteam, maar samengesteld uit een aantal enthousiaste Kalmthoutse loopvrienden. Wij moeten dus zelf instaan voor de verzameling van de nodige fondsen om te kunnen deelnemen.

 

Kende je roparun eigenlijk?
Eric: ik kende roparun zoals de meeste lopers al wel langer, maar vooral dan van naam. De omvang van dit gebeuren heeft me toch wel verrast. Meer dan 300 teams is me wel wat. Ook de praktische ondersteuning die nodig is voor alle lopers van start tot finish te begeleiden mag niet worden onderschat.

 

Dus je kijkt je er enorm naar uit ?
Eric : zeker en vast. Voor ieder van ons is dit een geheel nieuwe ervaring en iets totaal anders dan de zoveelste marathon of stratenloop. Het lijkt me ook leuk om dit als team te kunnen doen.

 

Is er nog iets dat je op dit moment intrigeert?
Eric: verder ben ik benieuwd naar de reacties onderweg van toeschouwers en de sfeer onder de deelnemers. Het parcours door 3 landen, meer dan 500 km zal ook leuk zijn. Het is de ideale manier om op die manier blijvende indrukken op te doen van landschappen en stadjes onderweg.

 

Is er ook iets dat je afschrikt?
Eric : er kan altijd iets mis gaan, maar schrik heb ik niet echt. We zetten ons allen in voor een goed doel en dat lijkt mij het voornaamste. De grootste uitdaging lijkt mij het vooropgestelde bedrag bijeen te krijgen. Ik hoop in de eerste plaats op een talrijke deelname op onze spaghettidag op 8 februari. Als dit al kan lukken dan zijn we al ver weg. De voorbereiding is alles. Tijdens de roparun zelf zullen we moeten zien hoe we als team op elkaar afgestemd zijn. Loopt er iets niet vlot dan is dit maar zo.

 

Welke goede doelen liggen je nauw aan het hart ?
Eric : toch vooral de ondersteuning die we aan Coda kunnen geven doet me veel plezier. Ik heb veel respect voor de vrijwilligers dit zich in Coda engageren en voor de zorg en begeleiding, die patienten en hun familieleden daar krijgen. Ieder van ons kent wel iemand die veel te vroeg van ons is heengegaan. Door mijn deelname probeer ik hen dan ook op mijn manier te gedenken.

 

Mooie woorden om mee af te sluiten Eric!