Een Roparun team bestaat niet louter uit 8 lopers. Er komt wel wat meer bij kijken om de 570km tussen Parijs en Rotterdam te overbruggen. Zo hebben ook wij een heus dreamteam bij elkaar gezocht: naast lopers hebben we ook andere profielen gezocht: fietsers, chauffeurs, masseurs, culinaire chefs, … .
Allemaal hebben we 1 ding gemeenschappelijk: we hebben een sportieve band die we graag op dinsdagavond tonen op de atletiekpiste in Kalmthout.
Maar het is niet omdat wij elkaar al door en door kennen, dat we dat niet graag met anderen delen...
Nummer achttien in deze reeks is Stefan Van den Bergh.

​

Dag Stefan, laat ons beginnen met de meest evidente vraag van allemaal in deze omstandigheden: hoe gaat het met u? 

Stefan: Uitstekend, dank u. Op zich heb ik niet veel nadeel van alle maatregelen maar ik begin iedereen wel stilaan te missen!  

​

Hoe krijg jij je dagen momenteel gevuld?

Stefan: da's een vraag die we elkaar wel vaker stellen nu in volle quarantainetijd ...    

​

Ok, ik zal eens zien of ik nog een originelere vraag heb voorbereid. 

Stefan: neen neen, serieus: ik werk in de IT branche en zit daarvoor normaal gezien in Breda.     

 

Dus jij hebt al te maken gehad met de grenscontroles? 

Stefan: ik wist dat de grenscontroles er aan zaten te komen en werkte vooraf al van thuis uit. Mijn werk is ook niet essentieel genoeg om de grens over te mogen (dan weet ik dat ook weer ...). De uren die ik niet meer in het verkeer doorbreng, kan ik vullen met een keer extra te gaan lopen of nog eens een dik boek te lezen. Normaal gezien heb ik ook altijd wel wat te doen als bestuurslid van ACK maar dat ligt momenteel helaas ook stil.   

​

Het feit dat de roparun niet doorgaat dit jaar, is dat goed of slecht nieuws voor u?  

Stefan: natuurlijk is het jammer dat het niet doorgaat, ik zag het helemaal zitten.    

 

Maar kan het indirect ook niet een voordeel zijn voor jou omdat je er als laatste in het team bent bijgekomen? 

Stefan: ik zal nu inderdaad langer kunnen meewerken met de voorbereiding.   

 

We hebben een jaar langer voorbereidingstijd: wat zou jij graag gerealiseerd zien in roparun concept als jij het voor het zeggen had? 

Stefan: we hebben een lastig uur om mensen op de been te brengen ( waarschijnlijk rond middernacht of nog later nvdr), maar een bijeenkomst van familie en supporters, waar de lopers langskomen, dat zou wel leuk zijn.   

​

En overweeg je nu om een andere functie aan te vragen binnen ons roparun team?

Stefan: hou mij maar als chauffeur, straks moet je nog gaan eten wat ik gekookt heb ... 

 

De vraag die ook aan elke wielrenner wordt gesteld: was je uberhaupt fysiek en mentaal klaar voor de roparun?

Stefan: als chauffeur had ik me mentaal al helemaal voorbereid op de lange rijtijden. Vervelen doe je je toch niet tijdens de roparun denk ik: je bent doorlopend bezig met het punt van de volgende afwisseling te bereiken. 

​

Zijn er sporten die je wil oppakken als corona voorbij is?

Stefan: gelukkig kan ik mijn lievelingssport - uiteraard lopen - blijven uitoefenen tijdens de crisis, sterker nog, ik loop meer dan ooit. Na de ophokplicht wil ik ons ongebruikte fitness abonnement weer van onder het stof halen. 

​

Wie wil je in deze tijden graag een hart onder de riem steken? (van ons team of erbuiten)

Stefan: het verplegend en verzorgend personeel krijgt van mij een dikke pluim. Het lijkt me heel zwaar om dag in dag uit te werken onder deze omstandigheden. 

​

Wat valt je eigenlijk het meeste op in deze tijden?

Stefan: hoe stil het overal is. Anders heeft iedereen zo'n enorme haast en nu moet niemand nog ergens naartoe, de straten zijn leeg. Als iemand je dat enkele maanden geleden had verteld, zou je hem gek verklaard hebben. 

​

Verwacht je trouwens dat bepaalde zaken gaan blijven ? 

Stefan: neen, mensen vergeten snel. Na de aanslagen in Brussel zijn we ook meteen weer gaan vliegen. En gelukkig maar, het leven moet doorgaan. 

​

Welke sponsoractie zou je graag nog op touw zetten ? 

Stefan: eender wat, waarmee je heel veel mensen kunt samenbrengen, zodat ze kunnen lachen en feesten. Daar gaan we na deze periode veel deugd aan beleven. 

​

En ten slotte onze klassieke afsluiter: welke goede doelen liggen je nauw aan het hart?

Stefan: ik draag Coda Hospice in Wuustwezel een warm hart toe vanwege de steun die ze aan mensen bieden, in wat vaak de moeilijkste periode van hun leven is.    

​

Dankjewel Stefan