Een Roparun team bestaat niet louter uit 8 lopers. Er komt wel wat meer bij kijken om de 570km tussen Parijs en Rotterdam te overbruggen. Zo hebben ook wij een heus dreamteam bij elkaar gezocht: naast lopers hebben we ook andere profielen gezocht: fietsers, chauffeurs, masseurs, culinaire chefs, … .

Allemaal hebben we 1 ding gemeenschappelijk: we hebben een sportieve band die we graag op dinsdagavond tonen op de atletiekpiste in Kalmthout.

Maar het is niet omdat wij elkaar al door en door kennen, dat we dat niet graag met anderen delen...

Nummer 13 in deze reeks is Els Cools

​

​Laat ons met de deur in huis vallen: Els, wat ga je juist doen?

Els: ik ga als masseur mee op dit avontuur.

 

Leuk, dat hebben we hier nog niet zien passeren in onze reeks. Hoe ben je erin gerold?

Els: toen Wim vertelde dat ze nog op zoek waren naar een masseur en of ik dit eventueel zag zitten, was mijn interesse wel gewekt. Ik moet mijn ventje toch wel steunen ( in goede en kwade dagen ;-) ). Uiteraard doe ik het niet alleen voor hem, maar heel het evenement vind ik wel uitdagend.

 

En heb je ervaring in het masseren of is het eerder je goede hart dat we hiervoor moeten danken?

Els: Ik werk als kinesist in een rusthuis. Vanuit mijn job vind ik sporten en bewegen in het algemeen heel belangrijk. Een gezonde geest in een gezond lichaam. Met mijn twee knedende handen, wil ik elke loper een duwtje in de rug geven. Een goede massage verbetert de toevoer van zuurstof en voedingsstoffen naar de spieren en helpt zo blessures te voorkomen. Daarnaast verdwijnen de afvalstoffen sneller, waardoor je spieren beter werken.

 

Hoe hebben ze je eigenlijk overtuigd om deel te nemen?

Els: Roparun is een tof initiatief van enkele straffe madammen. Ik ken ze slechts een beetje via mijn man die samen met hen in de atletiekclub zit.

 

Duidelijk: we moeten dus vooral Wim bedanken. Denk je trouwens dat dit soort evenement ervoor gaat zorgen dat het achteraf niet enkel Wims vrienden zullen zijn?

Els: Ik ben ervan overtuigd dat ik ze allemaal wat beter zal leren kennen. Zeker op zo'n evenement dat zoveel van jezelf vraagt. Dat schept dan ineens ook een hechtere band met elkaar. Ik ben benieuwd.

Ik ben ervan overtuigd dat het een gedreven team is. Tot hiertoe lijkt alles wel vlot te gaan, want al die voorbereidingen houdt meer in dan men denkt.

 

En was roparun tot voor kort een ver van mijn bed show of was je er al eerder mee in aanraking gekomen?

Els: ik had nog nooit van roparun gehoord tot Wim er mee thuiskwam. Hij vertelde dat hij ging meedoen als loper. Ik was wel vanaf de eerste moment geïnteresseerd. Sporten voor het goede doel is toch iets moois. Ikzelf sport ook wel graag: af en toe een toertje lopen of trainen op ACK op woensdagavond of een ritje met de koersfiets of MTB doe ik heel graag.

 

Dus eigenlijk hadden we je ook als loper kunnen mobiliseren?

Els: hmm, de afstand die tijdens de roparun moet worden afgelegd is niet te onderschatten. De langste afstand die ik ooit gelopen heb is 20 km en gefietst zo'n 120 km. Ik vind het nu dus al dapper van alle lopers om daar aan mee te doen. En dit dan nog in estafette vorm... Ik kan moeilijk inschatten wat voor resultaat dat gaat geven. Het zal heel uitputtend zijn.

 

En voor de leken onder ons: waarom is een massage juist belangrijk?

Els: Heb je even? Voor een intensieve en langdurige training is het goed om je spieren door middel van een massage los te maken. Dit verzacht gevoelige spieren en maakt stijve en stramme spieren weer soepel. Een langzame, ontspannen spiermassage na een training verkort de hersteltijd van de spieren. Als ik hiermee de lopers / fietsers kan helpen, doe ik dit graag. Ik zal mij wel wat moeten aanpassen. Het masseren van topsporters is wel iets anders dan het masseren van mensen op hoge leeftijd natuurlijk.

 

Topsporters? Dat zullen ze graag horen

Els: op het werk bestaat mijn taak er vooral in om mensen te motiveren om te sporten. Dit zal nu niet nodig zijn. Ik weet zeker dat de motivatie op en top is. Toch wil ik dit team met veel plezier bijstaan. Ik hoop dat de lopers gespaard mogen blijven van blessures en dat iedereen zijn vooropgestelde doel kan bereiken. Dan is de euforie achteraf des te groter en kan iedereen met voldoening er naar terugkijken. 

 

Heb je een band met bepaalde goede doelen?

Els: zoals eerder vermeld ben ik werkzaam in een rusthuis. Vanuit dit standpunt vind ik de palliatieve zorg heel belangrijk. Het laatste stukje van iemand zijn leven ligt zo gevoelig en het is dan ook belangrijk dat het mooi afgesloten kan worden. Hier moet dan ook de nodige zorg en aandacht aan besteed kunnen worden. Dit goede doel ligt dan ook nauw aan mijn hart. Ik ben ervan overtuigd dat alles vlot verloopt, we hier met veel vreugde en voldoening op kunnen terugkijken. Ik kijk er al naar uit.

 

Wij samen met jou!