Een Roparun team bestaat niet louter uit 8 lopers. Er komt wel wat meer bij kijken om de 570km tussen Parijs en Rotterdam te overbruggen. Zo hebben ook wij een heus dreamteam bij elkaar gezocht: naast lopers hebben we ook andere profielen gezocht: fietsers, chauffeurs, masseurs, culinaire chefs, … .
Allemaal hebben we 1 ding gemeenschappelijk: we hebben een sportieve band die we graag op dinsdagavond tonen op de atletiekpiste in Kalmthout.
Maar het is niet omdat wij elkaar al door en door kennen, dat we dat niet graag met anderen delen...
Nummer acht in deze reeks is Petra Bresseleers.

Dag Petra, de meeste vrouwen die ik tot nu toe heb mogen interviewen waren lopers voor ons team. Neem aan dat dat bij jou hetzelfde is?
Petra: inderdaad, hoe raad je het: ik neem ook de rol van loper binnen ons roparun team op mij.

Dan hebben we meteen onze 4 vrouwelijke lopers aan het woord gehad! Wat verwacht je van onze taktische keuze om een dames en een herenloopteam te maken?
Petra:  Mij maakt dat weinig uit.  Het had ook gemengd kunnen zijn.  De dames kennen elkaar ondertussen wel door en door, dus dat komt wel goed.

En verwacht je trouwens eerder onderlinge competitie tussen jullie dames of tov de herenploeg of verwacht je net dat jullie echt 1 team gaan zijn?
Petra:  Wij gaan als 1 team.  Het belangrijkste is dat we allemaal zonder problemen in Rotterdam geraken en dat we onderweg ook nog wat kunnen genieten.

Wat is trouwens je gekste/hoogste sportieve prestatie tot op heden?
Petra:  Ik heb nog niet zo een gekke dingen gedaan.  Zelf kan ik heel hard genieten van een veldloop.  Pure ontspanning vind ik dat.
Een beetje loslopen, dan effe alles geven en daarna nog lekker nakletsen.  Zalig.  
In december liep ik mijn eerste marathon in Spijkenisse.  Daar heb ik ook wel van genoten.

Wat wist je eigenlijk vooraf al van het roparun concept?
Petra: de Roparun ken ik al van in het begin.  Vroeger liep men van Rotterdam naar Parijs.  De teams passeerden hier dan 's avonds.  Het was hier dan volop ambiance in Putte-Nederland en iedereen supporterde mee.  Nu is het helemaal anders.  De teams passeren hier nu midden in de nacht en de mensen komen er hun bed niet voor uit.

Petra, ik kan me vergissen maar dit antwoord doet me denken aan de antwoorden van nummer 5 in deze reeks: geen toeval neem ik aan?
Petra:  Dat klopt.  Al woon ik reeds mijn hele leven in Putte en ken ik de Roparun nog langer dan Gert.
Sport is iets dat ons beiden interesseert zowel actief als passief.  Ik kan ook genieten van een namiddag naar een sportwedstrijd te kijken en dat kan ook iets anders dan atletiek zijn.

En verwacht je dat de samenwerking spanningen kan geven?
Petra:  Dat zou uiteraard wel eens kunnen.  Vooral als de vermoeidheid begint toe te slaan, kan ik me wel voorstellen dat sommige dingen elkaar kunnen ergeren.  Wij gaan dat proberen te vermijden.  En achteraf is de euforie waarschijnlijk zo groot, dat we nog een hechtere vriendenkring gaan vormen.

We weten dat dit team een echt vriendenteam is, maar als je nu volledig abstractie mocht maken van de factor conditie: met welke 3 vrouwen had je ook wel eens graag een team gevormd om deze tocht te ondernemen?
Petra:  Alleszins met Karin Cuypers.  Met haar train ik al 25 jaar iedere dinsdagavond samen op ACK.

Heb je trouwens nog een verzoekje voor onze volgers/supporters?
Petra:  Kies ergens een leuke doorkomstplaats uit en beleef de Roparun mee.  Er zijn zoveel plaatsen waar ze er echt alles aan doen om de teams te verwelkomen.  Ga eens een kijkje nemen.

Zijn er bepaalde goede doelen die je nog net iets meer kunnen bekoren dan anderen?
Petra: alles wat kanker betreft.  Ik ben er de laatste jaren al enkele keren mee geconfronteerd bij familie, buren en vriendenkring.  Het is en blijft steeds een harde noot die gekraakt moet worden.  

Bedankt voor je tijd Petra !