Een Roparun team bestaat niet louter uit 8 lopers. Er komt wel wat meer bij kijken om de 570km tussen Parijs en Rotterdam te overbruggen. Zo hebben ook wij een heus dreamteam bij elkaar gezocht: naast lopers hebben we ook andere profielen gezocht: fietsers, chauffeurs, masseurs, culinaire chefs, … .
Allemaal hebben we 1 ding gemeenschappelijk: we hebben een sportieve band die we graag op dinsdagavond tonen op de atletiekpiste in Kalmthout. Maar het is niet omdat wij elkaar al door en door kennen, dat we dat niet graag met anderen delen...
Nummer zeventien in deze reeks is Toon Kustermans

​

Toon, je komt achteraan ons team aan bod, maar wie jou beter kent weet dat jij normaal steeds in de voorste gelederen van de wedstrijd zit. En daarbij wordt al snel uit het oog verloren dat jij toch al een respectabele leeftijd hebt, niet? 

Toon : ik voel me jong, maar op mijn identiteitskaart staat wel 1958 als geboortejaar. Reken zelf maar uit hoeveel jaren ik al op de (sportieve) teller heb.

​

We zien je in normale omstandigheden wekelijks op dinsdag én op woensdag op ACK, maar was atletiek altijd al een roeping voor jou?

Toon: totaal niet: ik ben pas op mijn 49de bij ACK gekomen omdat ik voor mijn 50 ste eens een marathon gelopen wou hebben.

​

Je gaat ons toch niet vertellen dat je daarvoor nooit aan sport hebt gedaan?

Toon: ik heb vroeger altijd gevoetbald in de eerste ploeg van Nieuwmoer en op hoog niveau getafeltennist.

 

Nu de gouden jaren van Jean-Michel Saive al even achter ons liggen, wat moeten we verstaan onder hoog niveau bij tafeltennis?

Toon: ik heb jaren in de hoogste afdeling gespeeld en was zelfs voor België geselecteerd in mijn categorie voor een 3landentornooi tegen Nederland en Duitsland. Ik heb ook nog gespeeld voor provincie Antwerpen tegen Oost en West-Vlaanderen.

 

En uit nieuwsgierigheid: hoe wist je eigenlijk dat je aanleg had voor tafeltennis?

Toon: ik ben vroeger 8 jaar op internaat geweest en op de speelzaal heb ik zowat alles geleerd. Biljarten, tafeltennis, tafelvoetbal, kaarten en vooral luisteren.

 

We kennen nu je sportieve achtergrond wat beter en focussen ons even op het heden: hoe kijk jij tegen het uitstel van de Roparun aan?

Toon: ik vind het persoonlijk heel spijtig dat de Roparun niet doorgaat. Ik keek uit naar deze uitdaging en was curieus naar het verloop.

 

Je was er dus klaar om ons team naar de eindmeet te brengen?

Toon: ik was er niet alleen fysiek, maar ook mentaal klaar voor: ik keek echt uit naar de beleving onderweg.

 

Maar nu zien je dagen er onwaarschijnlijk anders uit dan normaal?

Toon: mijn dagindeling een beetje veranderd. Normaal ga ik in de week dinsdag en woensdagavond trainen op de piste, zaterdag veldlopen of pistemeeting en zondag LSD training. Nu ga ik 3x per week overdag een lange toer lopen rond de 25 km. De tafeltenniscompetitie is ook gestopt alsook de trainingsavond op vrijdag.

 

We haalden het al aan in de teaser: je bent niet de persoon die een hele dag in de zetel gaat hangen, dus vermoedelijk ben je op zoek gegaan naar sportieve alternatieven?

Toon: het competitiegevoel mis ik inderdaad heel erg. Ik doe nu samen met mijn vrouw touwspringen met een groep Nieuwmoerenaren. We bouwen systematisch op en na de crisis komen we allemaal samen op een grote parking om samen 10 minuten in groep te touwspringen. Best vermoeiend.

 

Zijn er naast roparun nog uitdagingen die nu in het water vallen voor jou?

Toon: met de fietsclub gingen we normaal naar de Mont Ventoux, dus dat schuift ook weer een jaartje op. Het uitstellen van al deze geplande uitdagingen heeft voor mij geen enkel voordeel: ik word dit jaar 62 en voel me nog heel goed maar alles kan snel verkeren.

 

Klopt dat je dat zelf recent nog aan de lijve hebt mogen ondervinden?

Toon: Ik ben altijd al competitief ingesteld geweest en als ik dan mijn uitslagen vergelijk met die van 10 jaar geleden, moet ik toch toegeven dat er een groot verval is. Zoals jullie allemaal weten ben ik diabeet en presteer ik ook onregelmatig. Verleden jaar ben ik er een tijd tussenuit geweest door een vleesetende bacterie in mijn borst en daardoor ben ik in mijn bovenste wel wat kracht verloren. Het is normaal dat er met de jaren wat sleet op komt, maar je moet het een plaats kunnen geven en daar heb ik het soms wat moeilijk mee.

 

Is er iemand van ons roparun team die je graag een hart onder de riem wil steken?

Toon: alhoewel iedereen op zijn manier zijn steentje heeft bijdragen, wil ik toch graag Ilse bovenaan zetten.

 

Wat valt je verder in deze crisisperiode op?

Toon: op alle vlakken is verdraagzaamheid het cruciale punt. Die zelfstandige mag wel werken, die winkel mag wel open, die persoon mag wel buiten en die moet binnenblijven. Maar waarom?

 

Maar toch blij dat je hier woont?

Toon: wij hebben hier op de buiten nog veel vrijheid, maar in de steden is dat inderdaad geen lachertje.

 

Probeer je zelf ook een bijdrage te leveren aan de middenstand in deze tijden?

Toon: wij steunen in ieder geval vele plaatselijke zelfstandigen zoals Monida, b Elle ( kledingwinkel van mijn nichtje), restaurant den Engel en taverne T&T door online bestellingen van ontbijt of warme maaltijden.

 

We weten natuurlijk niet hoe lang we nog in isolement zitten, maar weet je al wat je wil doen eens dit alles voor bij is?

Toon: na deze crisis is het eerste wat ik ga doen mijn kleinzoon Oliver van 7 maanden een hele dikke knuffel geven, want momenteel zijn het enkel whatsappfilmpjes.

 

En sportieve hoop?

Toon: dan is het toch dat de Dodentocht nog doorgaat. Verleden jaar heb ik ook meegedaan en dat was heel leuk en achteraf gaf het een heel tevreden gevoel.

 

Laat ons hoopvol vooruit kijken: is er iets dat je je ploeggenoten wil toewensen?

Toon: dan toch dat we gespaard blijven van langdurige blessures of ziekte.

 

En nu we een jaartje extra hebben, nog eens wens voor de roparun die je graag werkelijkheid wil zien?

Toon: volgend jaar blijf ik in ieder geval teamgenoot van 314 en een partytent in Putte zou voor mijn vrouw en kinderen heel leuk zijn. Maar met de straatfeesten gaat het moeilijk worden om ze te motiveren, dus liefst zou ik een paar kilometertjes extra in het parcours hebben zodat we Kalmthout kunnen aandoen.

 

Iedereen weet dat de woensdagavondlopers mede dankzij jouw bijdrage een heel hechte vriendengroep zijn. Het klopt dat je erin geslaagd bent om prestaties en gezelligheid te combineren?

Toon: ik moet echt zeggen dat er daar al velen zeer mooie resultaten boeken. Stoffel doet triatlon en is op enkele jaren heel veel verbeterd. Kris, Tony en Eef hebben al een marathon gelopen en met de groep hebben we samen al de Spartacusrun in de Schorre gedaan. Als de geblesseerden allemaal terug hersteld zijn, hebben we toch een mooie groep van dik 20 man. Ik hoop dat er na de start to run die ik ook ga geven er nog enkele nieuwe gaan overkomen zodat we een verse lichting krijgen die ook weer verder kunnen groeien. We wachten hoopvol af.

 

En wil je misschien iets anders doen binnen het team nu je genoeg voorbereidingstijd hebt om elke functie te leren?

Toon: als teamlid ambieer ik geen andere functie, want bijvoorbeeld mediagedoe en computergedoe zijn niet meer aan mij besteed. Helpende hand en lotenverkoop liggen beter in mijn mogelijkheden.

 

Wie zou verder ons team nog mogen versterken?

Toon: een verbreding van het team kan misschien een extra kinesist(e) zijn, maar voor de rest denk ik dat ons team behoorlijk compleet is. De toekomst zal dat uitwijzen.

 

En dan onze gekende afsluitingsvraag: welk doel ligt je nauw aan het hart?

Toon: voor mij persoonlijk is dat toch Coda. Mijn moeder heeft daar haar laatste dagen in alle rust en fantastische zorg doorgebracht, nog een incognito bezoek gehad van prins Filip en prinses Mathilde op de kamer en na een week op kerstnacht gestorven. Wat die vrijwilligers en verpleging daar doen is onbeschrijfelijk meelevend.

​

Bedankt Toon dat je ons te woord wou staan en we hopen dat je snel terug herenigd kan/ mag worden met Oliver!